สุร– ๒ หมายถึง [–ระ–] น. เทวดา. ว. ทิพย์. (ป., ส.).
ก. ตาย (ใช้แก่พระเจ้าแผ่นดินบางประเทศ).
น. พระพรหม. (ส. สุรเชฺยษฺ?; ป. สุรเชฏ?).
น. พระอินทร์. (ส. สุรปติ).
น. ฟ้า, สวรรค์. (ส. สุรปถ).
น. อํานาจแห่งเทวดา.
น. สวรรค์. (ส.).
น. พระดํารัสอันเป็นที่น่าเกรงขามของคนทั้งปวงเหมือนเสียงของราชสีห์เป็นที่น่าเกรงขามของสัตว์ทั้งปวง, เสียงตวาดของนักรบเพื่อให้เป็นที่เกรงขามของข้าศึก.